CLICK HERE FOR THOUSANDS OF FREE BLOGGER TEMPLATES »

lunes, febrero 27, 2006

Gracias

A Anna por ser como mi hermana, y aunque tengo a la familia un poco abandonada, están en mi día a día y en mi pensamiento más que nunca.
A mi padre por darse otra oportunidad y por acercarse a mí después de muchos años.
A mi madre por quererme tanto y por saber escucharme.
A Vanesa por inundar mi vida de magia.
A Cristina por seguir ahí a pesar de todo.
A Belén por ser tan fuerte.
A Jenny por existir, porque sin ella me habría perdido tantas veces.
A Carlos Acosta por decirme que nunca dejara de escribir.
A Ramón por decirme que nunca dejara de decir lo que pienso.
A Miguel por tantas charlas y por ser un amigo cuando me sentía tan sola.
A Mercè por mostrarme la alegría de ser genuino.
A Nuño por perdonar que desapareciera.
A Jordi por recordarme lo que es el respeto a uno mismo.
A Miki por recordarme lo que es el amor por uno mismo.
A Sílvia por ser mi pilar, mi casa, mi amiga sin pedir nada a cambio.
A Helena por ser tan fiel a sí misma y por mostrárnoslo a los demás, cada vez más.
A Dominik por entrar en mi vida y enseñarme cuánta gente maravillosa hay en el mundo que aún no conozco.
A Eli por confrontarme, más con su mirada que con sus palabras. Por ser tan humana.
A Raúl por encenderme la pasión por la literatura.
A Mirjam por el consejo más acertado que me han dado nunca.
A David por ser mi guía y mi luz durante tantos años. Por darse la oportunidad de un nosotros. Por no juzgar nunca. Por tanto amor. Por tanta paciencia. Por creer en mí.
Al otro David por su capacidad de perdón, hacia sí mismo y hacia los demás. Por ser el ejemplo de voluntad para ser mejor persona.
A Jaume por todo, por su mirada sobre las cosas. Sé que un día volveremos a compartirla con un café.
A Miriam por hacerme sentir normal con sus anécdotas. Por las risas.
A Idoia por el brillo en sus ojos y por nuestras incursiones entre música, birra y palomitas en el Mediterráneo.
A Pepe por no fallarme nunca y por no dejarme sola, aunque supusiera tanto esfuerzo. Por quererme.
Y a vosotros que me leéis por ese interés y por vuestros comentarios, que a veces me emocionan y a veces son bálsamos para el ánimo.

A todos ... gracias.

7 comentarios:

Anónimo dijo...

Como se dice en mi tierra: "Las gracias al cura que las gana cantando"
Me siento orgulloso de simplemente estar en esa lista tan especial.
Besos mil.

Anónimo dijo...

yo, como Ian, me siento orgullosa de estar entre los tuyos. un fuerte abrazo.

Tempus fugit dijo...

Pues, como un tonto, ya que no te conozco, buscaba mi nombre en la lista, y pensaba en las sonrisas de todos los que salen cuando la lean.

Un saludo.

Agia dijo...

barroy luz...gracias por la sonrisa que acaba de parecer en mi cara.

Marikato dijo...

Como Barro y Luz.... tambien busque mi nombre... snif snif!!!

(es broma eh) Pues te veo muy sensible estos dias Agia...

Agia dijo...

pues sí chica...estoy de bajón, que se le va a hacer. Cuando los días grises se convierten en semanas grises tienes dos opciones: obsesionarte o dejar que pase.

Anónimo dijo...

Hola guapíssima! "A Ana por ser como mi hermana..." Soc jo no?????????????????????????? Es que només hi ha aquesta Ana i jo voldria ser ella... Però no em vull fer il·lusions i pensar que et refereixes a mi i flipar-me per ser la primera de la llista, i perque sentis que soc com la teva germana, i tot això, i que després no sigui jo...

Bé, si no soc jo, doncs no pateixis he?, que no passa res SI NO M'HAS POSAT A LA LLISTA... Snif, snif, snif,... estic plorant i tot, ho sigui que ara m'has de dir que si que soc jo (chantaje) o sigui que ara mateix, Marta, poses Anna amb dues "n" que si no em dono per al·ludida i em rallo, que m'he rellegit la llista vàries vegades buscat el meu nom com una boja!!!

Moltes gràcies guapíssima!!! Tu ja saps que t'estimo amb bojeria. I les gràcies son per tu, que les tens totes.

Mil petonassos.

Anna